Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 04-12-2017 r. – 0114-KDIP3-1.4011.349.2017.1.EC

Przychody osób nie posiadających miejsca zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu wykonywanych, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na rzecz wnioskodawcy usług adiustacji, polegających na korekcie list dialogowych i napisów – o ile usługi te nie będą miały charakteru umowy zlecenia lub umowy o dzieło – nie będą podlegały w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach art. 29 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym przypadku wnioskodawca nie będzie miał obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 20% przychodu od wypłacanych kontrahentom zagranicznym wynagrodzeń, ani uzyskiwania od nich certyfikatu rezydencji w celu zastosowania stawek wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niedobrania tego podatku

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku pobrania podatku na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu wypłaty wynagrodzenia osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

1. Spółka będzie nabywała usługi od osoby fizycznej zatrudnionej na Umowę o dzieło (z przekazaniem praw autorskich). Zakup usługi dubbingu, voice overu (opracowań lektorskich filmu), subtitles (opracowanie w napisach), wykonania tłumaczeń audio wraz z przekazaniem praw autorskich. Zakup od osoby fizycznej z krajów Węgry, Czechy, Rumunia. Rosja. Osoby zatrudnione na umowę o dzieło będą wykonywać swoją pracę w kraju, w którym mają stały ośrodek życia czyli adekwatnie Węgry, Czechy, Rumunia, Rosja. Spółka otrzyma od osoby zatrudnionej na umowę o dzieło certyfikat rezydencji lub też nie otrzyma certyfikatu rezydencji podatkowej

Usługi opisane powyżej , będą nabywane wraz z prawami autorskimi do utworu powstałego w ramach świadczonej usługi. Podyktowane jest to głównie względami biznesowymi, gdyż bez praw autorskich nie jest możliwa sprzedaż finalnego produktu na rzecz kontrahenta docelowego. Tak nabyte usługi oraz prawa autorskie do utworów, wykorzystywane są następnie przez Spółkę dla celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Spółka wykonuje dalsze usługi (np. udźwiękowienie, montaż itp), tworząc tzw. Produkt Finalny, sprzedawany następnie na rzecz kontrahentów docelowych z siedzibą w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii oraz Niemczech.

2. Spółka będzie nabywała usługi od osoby fizycznej zatrudnionej na Umowę o dzieło (umowa o dzieło bez przekazania praw autorskich) – usługi adiustacji – korekty list dialogowych i napisów. Zakup od osoby fizycznej z krajów Węgry, Czechy Rumunia, Rosja. Osoby zatrudnione na umowę o dzieło będą wykonywać swoją pracę w kraju, w którym mają stały ośrodek życia, czyli adekwatnie Węgry, Czechy, Rumunia, Rosja. Spółka otrzyma od osoby zatrudnionej na umowę o dzieło certyfikat rezydencji lub też nie otrzyma certyfikatu rezydencji podatkowej.

3. Spółka będzie nabywała usługi od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą – usługi z przekazaniem praw autorskich: usługi dubbingu, voice overu (opracowań lektorskich filmu), subtitles (opracowanie w napisach), wykonania tłumaczeń audio. Zakup od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą z krajów Węgry, Czechy, Rumunia, Rosja. Osoba ta będzie wykonywać swoją pracę w kraju, w którym ma stały ośrodek życia, czyli adekwatnie Węgry, Czechy, Rumunia, Rosja. Spółka otrzyma od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą certyfikat rezydencji lub też nie otrzyma certyfikatu rezydencji podatkowej.

Usługi opisane powyżej będą nabywane wraz z prawami autorskimi do utworu powstałego w ramach świadczonej usługi. Podyktowane jest to głównie względami biznesowymi, gdyż bez praw autorskich nie jest możliwa sprzedaż finalnego produktu na rzecz kontrahenta docelowego. Tak nabyte usługi oraz prawa autorskie do utworów, wykorzystywane są następnie przez Spółkę dla celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Spółka wykonuje dalsze usługi (np. udźwiękowienie, montaż itp) tworząc tzw Produkt Finalny, sprzedawany następnie na rzecz kontrahentów docelowych z siedzibą w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii oraz Niemczech.

4. Spółka będzie nabywała usługi od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą – usługi , bez przekazania praw autorskich usługi adiustacji – korekty list dialogowych i napisów. Zakup od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, z krajów Węgry Czechy, Rumunia, Rosja. Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą będzie wykonywać swoją pracę w kraju, w którym mają stały ośrodek życia, czyli adekwatnie Węgry, Czechy, Rumunia, Rosja. Spółka otrzyma od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, certyfikat rezydencji lub też nie otrzyma certyfikatu rezydencji podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wypłacając wynagrodzenie za zamówione usługi opisane powyżej, na rzecz kontrahentów (osoby fizyczne zatrudnione na umowę o dzieło lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą), posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania w krajach (Węgry, Czechy, Rumunia oraz Rosja), tytułem zapłaty za wyświadczoną usługę, w ramach której nabywane są również prawa autorskie lub też usługi nabywane są bez przekazywania praw autorskich (przypadki opisane poz. 74 A-D), Spółka zobowiązana jest do potrącenia zryczałtowanego podatku u źródła, wg stawek przewidzianych we właściwych umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, oraz w oparciu o odpowiednie artykuły: ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienionymi w powyższym wniosku.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie dotyczące zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązku pobrania podatku na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu wypłaty wynagrodzenia osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. W zakresie obowiązku pobrania podatku na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu wypłaty wynagrodzenia osobie fizycznej zatrudnionej na umowę o dzieło zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, od przypadku C opisanego w punkcie 74 w związku z punktem 75 – Spółka otrzymała certyfikat rezydencji podatkowej.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o PIT, oraz umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (art. 13 ust. 4 umowy o UPO z Węgrami), (art. 13 ust. 4 umowy o UPO z Czechami), (art. 14 ust. 4 umowy o UPO z Rumunią), (art. 10 ust. 4 umowy o UPO z Rosją), oraz pod warunkiem uzyskania od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, ważnego certyfikatu rezydencji (CR) podatkowej nierezydenta (osoby fizycznej), dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce.

Od przypadku D .opisanego w punkcie 74 w związku z punktem 75 – Spółka otrzymała certyfikat rezydencji podatkowej.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 oraz art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o PIT i umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (art. 7 w zw. z art. 5 umowy o UPO z Węgrami), (art. 7 w zw. z art. 5 umowy o UPO z Czechami), (art. 7 w zw. z art. 5 umowy o UPO z Rumunią), (art. w zw. z art. 5 umowy o UPO z Rosją) oraz pod warunkiem uzyskania od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą certyfikatu rezydencji (CR) podatkowej nierezydenta (osoby fizycznej), dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce.

Od przypadku C i D .opisanego w punkcie 74 w związku z punktem 75 – Spółka nie otrzymała certyfikatu rezydencji podatkowej.

W obu przypadkach opisanych w punktach C i D, w przypadku nieotrzymania Certyfikatu Rezydencji CR. Spółka zobowiązana jest potrącić 20 % podatek u źródła i odprowadzić ten podatek na rachunek US w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu jego potrącenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązku pobrania podatku na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu wypłaty wynagrodzenia osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą:

• za usługi dubbingu, voice overu (opracowań lektorskich filmu), subtitles (opracowanie w napisach), wykonanie tłumaczeń audio, w przypadku przekazania praw autorskich i przedstawienia certyfikatu rezydencji lub braku certyfikatu rezydencji – jest prawidłowe,
• za usługi adiustacji (korekty list dialogowych i napisów) bez przekazania praw autorskich i przedłożenia certyfikatu rezydencji lub nie przedłożenia certyfikatu rezydencji – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Art. 3 ust. 2b ww. ustawy stanowi, że za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogół praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania, w których co najmniej 50% wartości aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20%.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 29 ust. 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli przychody, o których mowa w ust. 1, są uzyskane przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, pod warunkiem że podatnik posiada zaświadczenie o istnieniu zagranicznego zakładu, wydane przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ma on miejsce zamieszkania, albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.

Stosownie do art. 5a pkt 21 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji – oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1, pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10 (art. 41 ust. 4 ww. ustawy).

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-8AR/PIT-4R). Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 1a ww. ustawy).

W myśl art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Na pisemny wniosek podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, płatnik, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia i przesłania podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych – imiennej informacji, o której mowa w ust. 2 pkt 2 (art. 42 ust. 4 ww. ustawy).

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz przedstawiony powyżej stan prawny uznać zatem należy, że przychody uzyskiwane przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, mającą miejsce zamieszkania w Czechach, w Rumunii, na Węgrzech, w Rosji z tytułu wykonania usługi dubbingu, voice overu (opracowań lektorskich filmu), subtitles (opracowanie w napisach), wykonania tłumaczeń audio wraz z przekazaniem praw autorskich do tego utworu na rzecz Wnioskodawcy, mieszczą się w kategorii przychodów wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychody ze sprzedaży praw autorskich.

Jednakże biorąc pod uwagę, że osoba wskazana we wniosku przedstawi certyfikat rezydencji potwierdzający miejsce zamieszkania w danym państwie, w przedmiotowej sprawie znajdą zastosowanie następujące umowy/Konwencje o unikaniu podwójnego opodatkowania:

• umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Warszawie dnia 13 września 2011 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 991);
• umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 23 czerwca 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 109, poz. 530);
• Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Budapeszcie dnia 23 września 1992 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 125, poz. 602; Dz. U. z 2002 r. Nr 108, poz. 946);
• umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Moskwie dnia 22 maja 1992 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 125, poz. 569; Dz. U. z 2008 r. Nr 160, poz. 997).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 polsko – czeskiej umowy, należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże, takie należności mogą być również opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do należności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty należności licencyjnych brutto (art. 12 ust. 2 ww. umowy)

Natomiast w myśl artykułu 12 ust. 3 umowy, określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane w związku z korzystaniem lub prawem do korzystania z wszelkich praw autorskich, filmów lub taśm transmitowanych w radiu lub telewizji, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego a także urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne faktycznie wiążą się z działalnością tego zakładu. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7 (art. 12 ust. 4 umowy).

Zgodnie z art. 12 ust. 5 umowy, uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, jeśli osoba je wypłacająca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie. Jeżeli jednak osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w Umawiającym się Państwie zakład, w związku z którym powstał obowiązek wypłaty należności licencyjnych i zapłata tych należności jest pokrywana przez ten zakład, wówczas uważa się, że należności licencyjne powstają w tym Państwie, w którym zakład jest położony.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 polsko – rumuńskiej umowy, należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności jest ich właścicielem, ustalony podatek nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto należności licencyjnych (art. 12 ust. 2 ww. umowy).

Natomiast w myśl artykułu 12 ust. 3 umowy, określenie „należności licencyjne”, użyte w niniejszym artykule, oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami nadawanymi przez radio lub telewizję, transmisjami satelitarnymi lub kablowymi rozpowszechnianymi publicznie przez jakikolwiek rodzaj elektronicznych środków przekazu, albo patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, lub za informacje związane z doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Postanowień ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się, jeżeli właściciel należności licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, działalność gospodarczą przez zakład w nim położony bądź wykonuje wolny zawód za pomocą stałej placówki tam położonej, a prawa lub majątek, z których tytułu wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście wiążą się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się odpowiednio, w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia artykułu 7 lub artykułu 15 niniejszej umowy (art. 12 ust. 4 tej umowy).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 polsko – węgierskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże należności licencyjne mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności lub opłat jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto należności licencyjnych (art. 12 ust. 2 ww. Konwencji).

Natomiast w myśl artykułu 12 ust. 3 ww. Konwencji, określenie „należności licencyjne”, użyte w niniejszym artykule, oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla radia lub telewizji, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, lub za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej i naukowej.

Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel należności licencyjnych mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, działalność zarobkową przez zakład w nim położony bądź wolny zawód za pomocą tam położonej stałej placówki, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście wiążą się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się odpowiednio, w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14 (art. 12 ust. 4 tej Konwencji).

Stosownie do art. 11 ust. 1 polsko – rosyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, należności z tytułu praw autorskich i licencji, powstające w jednym Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże należności z tytułu praw autorskich i licencji mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, lecz ustalony w ten sposób podatek nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto dochodu z tego tytułu.

Określenie „należności autorskie i licencyjne”, użyte w niniejszym artykule, oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz z filmami i taśmami dla radia lub telewizji, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, lub za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) (art. 11 ust. 2 tej umowy).

W myśl art. 11 ust. 3 ww. umowy, postanowienia tego artykułu mają zastosowanie również do należności uzyskiwanych za usługi techniczne, świadczone w wyniku sprzedaży, wykorzystania lub udostępnienia do wykorzystania, jak również przekazania informacji, o czym mowa w ustępie 2 niniejszego artykułu.

Postanowienia ustępu 1 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel należności autorskich i licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności z tytułu praw autorskich i licencji, działalność zarobkową przez zakład w nim położony bądź wolny zawód za pomocą tam położonej stałej placówki, a prawa lub majątek, z których tytułu wypłacane są należności autorskie i licencyjne, rzeczywiście wiążą się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 5 niniejszej umowy (art. 11 ust. 4 tej umowy).

Należy stwierdzić, że umowy/Konwencje w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawierane przez Polskę wzorowane są na Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. Zarówno tekst Modelowej Konwencji jak i Komentarz do Modelowej Konwencji zostały wypracowane w drodze konsensusu przez państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się do stosowania zawartych w nich postanowień. Nie są one źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy/Konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Zgodnie bowiem z ust. 8.2 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD (MK OECD), jeżeli wypłata jest dokonana w zamian za przeniesienie pełnego prawa własności mienia, o którym mowa w definicji należności licencyjnych, to taka wypłata nie jest uważana jako wynagrodzenie za użytkowanie lub za prawo użytkowania tego mienia i tym samym nie może być uznana za należność licencyjną. Natomiast ust. 5 Komentarza do art. 13 MK OECD wskazuje wprost, że za „zyski z przeniesienia własności majątku” należy uznać m.in. zyski „pochodzące ze sprzedaży lub zamiany praw”.

Zgodnie z pkt 15 i 16 Komentarza do art. 12 Konwencji Modelowej OECD normujący opodatkowanie dochodów z tytułu należności licencyjnych, jeżeli wynagrodzenie przekazywane jest z tytułu przeniesienia całości praw wynikających z praw autorskich, płatność nie może stanowić należności licencyjnej. Każdy przypadek należy traktować indywidualnie z uwzględnieniem konkretnych okoliczności, jednak, ogólnie rzecz biorąc, płatności takie stanowią najczęściej zyski przedsiębiorstw w rozumieniu art. 7 bądź dochody ze zbycia majątku w rozumieniu art. 13, nie zaś należności licencyjne w rozumieniu art. 12.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, że usługi będą nabywane wraz z prawami autorskimi do utworu.

W świetle powyższego mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz zaprezentowane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że w stosunku do należności wskazanej we wniosku, a związanej z wykonaniem utworu i przeniesieniem majątkowych praw autorskich do tego utworu nie znajdzie zatem zastosowania odpowiednio art. 12 polsko – czeskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, art. 12 polsko – rumuńskiej umowy, art. 12 polsko – węgierskiej Konwencji oraz art. 11 polsko – rosyjskiej umowy.

W rozpatrywanym zdarzeniu przyszłym, jako że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą nie posiadają w Polsce zakładu w rozumieniu:

• art. 5 polsko-czeskiej umowy, zastosowanie znalazłby art. 7 ust. 1 tejże umowy, zgodnie z którym zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność gospodarczą w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.
• art. 5 polsko-rumuńskiej umowy, zastosowanie znalazłby art. 7 ust. 1 tejże umowy, zgodnie z którym zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.
• art. 5 Konwencji polsko-węgierskiej, zastosowanie znalazłby art. 7 ust. 1 tejże umowy, zgodnie z którym zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. W tym ostatnim przypadku zyski mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.
• art. 4 polsko-rosyjskiej umowy, zastosowanie znalazłby art. 5 ust. 1 tejże umowy, zgodnie z którym zyski osiągane w jednym Umawiającym się Państwie przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w pierwszym Państwie tylko wówczas, gdy dane zyski są osiągane przez położony w tym Państwie zakład i tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

A zatem – co do zasady – zyski uzyskiwane przez osoby fizyczne zamieszkałe na Węgrzech, w Czechach, w Rumunii i w Rosji w związku z prowadzoną tam działalnością gospodarczą podlegają opodatkowaniu tylko odpowiednio na Węgrzech, w Czechach, w Rumunii i w Rosji.

Jednocześnie podkreślić należy, iż:

• art. 7 ust. 7 umowy polsko-czeskiej stanowi, że jeżeli zyski zawierają dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej Umowy, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.
• art. 7 ust. 7 umowy polsko-rumuńskiej stanowi, że jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.
• art. 7 ust. 7 konewncji polsko-węgierskiej stanowi, że jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej konwencji, postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.
• art. 5 ust. 6 umowy polsko-rosyjskiej stanowi, że jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.

W świetle powyższego należy zatem stwierdzić, że powołany powyżej ustęp 7 art. 7 umowy polsko-czeskiej, umowy polsko-rumuńskiej, konwencji polsko-węgierskiej oraz art. 5 ust. 6 umowy polsko-rosyjskiej przyznaje pierwszeństwo poszczególnym artykułom dotyczącym opisanych w nim konkretnych kategorii dochodów. W związku z tym artykuł ten ma zastosowanie do dochodów przedsiębiorstwa, które nie wchodzą w zakres dochodów objętych innymi artykułami.

W rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajdzie odpowiednio art. 13 ust. 4 umowy polsko – czeskiej, art. 14 ust. 4 polsko – rumuńskiej umowy, art. 13 ust. 4 polsko – węgierskiej Konwencji, art. 10 ust. 4 polsko – rosyjskiej umowy.

Zgodnie z art. 13 ust. 4 umowy polsko – czeskiej, zyski z tytułu przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku, innego niż wymieniony w ustępach 1, 2 i 3, podlegają opodatkowaniu wyłącznie w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Stosownie do art. 14 ust. 4 umowy polsko – rumuńskiej, zyski z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku innego niż wymieniony w ustępach 1, 2 i 3 tego artykułu podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

W myśl art. 13 ust. 4 Konwencji polsko – węgierskiej, zyski z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku innego niż wymienione w ustępach 1, 2 i 3 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Na podstawie art. 10 ust. 4 umowy polsko – rosyjskiej, zyski z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku nie wymienionego w tym artykule podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym osoba przenosząca tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że przychody z tytułu odpłatnego zbycia autorskich praw majątkowych na rzecz kontrahenta z Polski, uzyskiwane przez osoby fizyczne zamieszkałe na Węgrzech, w Czechach, w Rumunii oraz w Rosji, prowadzące tam działalność gospodarczą, winny być zaklasyfikowane jako przeniesienie tytułu własności majątku.

W związku z powyższym, uznać zatem należy, że zgodnie z art. 13 ust. 4 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską, art. 14 ust. 4 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii, art. 13 ust. 4 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską, art. 10 ust. 4 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej przychody uzyskiwane przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, mającą miejsce zamieszkania w Czechach, w Rumunii, na Węgrzech, w Rosji z tytułu wykonania utworu wraz z przekazaniem praw autorskich do tego utworu na rzecz Wnioskodawcy, będą podlegały opodatkowaniu tylko w kraju, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania, tj. w przedstawionym zdarzeniu przyszłym w Czechach, w Rumunii, na Węgrzech, w Rosji.

W przypadku natomiast gdy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą w Czechach, w Rumunii, na Węgrzech oraz w Rosji nie przedstawią certyfikatu rezydencji, wskazać należy, że fakt ten wyklucza możliwość zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy/Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku.

Jak wskazano powyżej, warunkiem zastosowania przepisów umowy/Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania jest udokumentowanie miejsca zamieszkania podatnika za granicą za pomocą certyfikatu rezydencji. Warunek ten wynika wprost z art. 29 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe wskazać należy, że:

• wypłacając wynagrodzenie za zamówione usługi na rzecz kontrahentów (osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą) posiadających miejsce zamieszkania w Czechach, w Rumunii, na Węgrzech oraz w Rosji tytułem zapłaty za wyświadczoną usługę, w ramach której nabywane są również prawa autorskie Spółka nie będzie zobowiązana do potrącenia u źródła zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, w przypadku gdy otrzyma certyfikat rezydencji.
• wypłacając wynagrodzenie za zamówione usługi na rzecz kontrahentów (osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą) posiadające miejsce zamieszkania w Czechach, na Węgrzech, w Rumunii oraz w Rosji, którzy nie przedstawili certyfikatu rezydencji tytułem zapłaty za wyświadczoną usługę, w ramach której nabywane są również prawa autorskie, Spółka zobowiązana będzie do potrącenia zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła na zasadach wynikających z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli w wysokości 20% przychodu. Wnioskodawca jako płatnik będzie również obowiązany do wystawienia informacji IFT-1/IFT-1R oraz do sporządzenia PIT-8AR.

Zatem w tej części stanowisko podatnika należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do sytuacji, w której Spółka będzie nabywała od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą – bez przekazania praw autorskich usługi adiustacji (korekty list dialogowych i napisów) wskazać należy, że art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał zastosowania.

Jak wskazano powyżej zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20%.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego Spółka będzie nabywała usługi adiustacji od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, mających miejsce zamieszkania na Węgrzech, w Czechach, w Rumunii oraz w Rosji. Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą będzie wykonywać swoją pracę w kraju, w którym ma stały ośrodek życia, czyli adekwatnie na Węgrzech, w Czechach, w Rumunii oraz w Rosji. Spółka otrzyma od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, certyfikat rezydencji lub też nie otrzyma certyfikatu rezydencji podatkowej.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym nie znajduje zastosowania powołany wyżej art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody uzyskane przez nierezydenta na postawie przedmiotowej umowy nie mogą zostać zaliczone do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, gdyż umowa ta została zawarta z osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą.

Nie znajdzie również zastosowania, powołany przez Wnioskodawcę, art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwani personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Wprawdzie katalog usług wskazanych w tym przepisie jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „(…) oraz świadczeń o podobnym charakterze”, jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, iż aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki jak wskazana w nim usługa. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, iż dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń. Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie. O tym, czy dane świadczenie można zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym decydujące znaczenie ma treść uregulowania samej umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jej nazwa.

Wśród usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest usług adiustacji polegających na korekcie list dialogowych i napisów.

W znaczeniu słownikowym („Uniwersalny Słownik Języka Polskiego PWN – www.sjp.pwn.pl) pojęcie:

• adiustacja oznacza „przygotowanie tekstu do druku”,
• korekta oznacza „usuwanie błędów, nieprawidłowości”.

Usługi adiustacji, polegające na korekcie list dialogowych i napisów (gdy nie będzie dochodziło do przeniesienia praw autorskich ani do udzielenia licencji) nie zostały wymienione w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie mają podobnego charakteru do świadczeń tam wymienionych, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie.

Ponadto, podkreślić należy, iż zgodnie z art. 7 Modelowej Konwencji Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) zyski osiągnięte przez przedsiębiorstwo umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu w tym państwie, chyba że działalność wykonywana jest w drugim państwie za pośrednictwem zakładu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że usługa świadczona będzie przez nierezydentów, w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej, na terytorium państwa miejsca ich zamieszkania. Oznacza to, że nie będą oni mieli w Polsce zakładu. Zatem, skoro z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że omawiana usługa będzie świadczona przez nierezydentów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i usługa ta, nie stanowi usługi podobnej do tych, które zostały wymienione w treści art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przepis art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie miał tu zastosowania.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż przychody osób nie posiadających miejsca zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu wykonywanych, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na rzecz wnioskodawcy usług adiustacji, polegających na korekcie list dialogowych i napisów – o ile usługi te nie będą miały charakteru umowy zlecenia lub umowy o dzieło – nie będą podlegały w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach art. 29 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym przypadku wnioskodawca nie będzie miał obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 20% przychodu od wypłacanych kontrahentom zagranicznym wynagrodzeń, ani uzyskiwania od nich certyfikatu rezydencji w celu zastosowania stawek wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niedobrania tego podatku.

Zatem w tej części stanowisko podatnika należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/